تنهایی

وقتیکه تنها می شوم به تو فکر میکنم می بینم خوشبخت ترین انسان روی زمینم چون در تنهایی تو را دارم که یک لحظه هم از من دور نمی شوی ...  

برای همین است که گاهی به تو شک میکنم که نکند تو فرشته ای آسمانی باشی که در جلد آدم های زمینی فرو رفته ای وگرنه چطور یک انسان میتواند همیشه وهمیشه در کنار دیگری باشد...  

تازه وقتی خوب فکر میکنم می بینم تو از فرشته های خدا هم لطیف تر وخوشبو تر وظریف تر وخیال انگیز تری ...  

تو مثل موسیقی دست نیافتنی در تمام رگ های آدم جاری هستی ،تو از هر خیا ل لطیفی قشنگتر وظریف تری ... 

 کاش می توانستم با نیروی کلام عشق که از مهیب ترین آتشفشانها داغ تر وغرنده تر است در تو جاری کنم ... 

 ولی افسوس ...